Een zestienjarige blanke jongen vermoord in 1983 een vijftienjarige zwarte jongen.
De destijds zestienjarige jongen heeft kortgeleden zelfmoord gepleegd. Hij heeft na zijn onbezonnen daad tot zijn vijfenveertigste stand gehouden tegen liedjes, demonstraties en persberichten.
Maar het is hem te veel geworden. Genoeg gestraft, moet hij gedacht hebben, ik was nog maar een kind, ik wist niet wat ik deed.
Zo lang jezelf in leven weten te houden, ondanks het feit dat je bekend staat als de persoon die de eerste racistische moord heeft gepleegd, is respectabel te noemen.
Maar aan alles komt een eind. Zijn toekomst was al verwoest voor zijn leven goed en wel was begonnen. Zelfmoord was voor hem de enige oplossing: Hij leed een zinloos bestaan.
Zijn vertrouwen was op.
Logisch maar jammer.
Jouke en Dolly Duinmeijer hebben hem echter nooit verfoeid.
En dat waren dan Kerwin’s adoptieouders.
How so?
Ik heb ze persoonlijk gekend.