“Weet u hoe laat het is?” Ik schrik op uit mijn gedachten. Voor mij staat een kleine roodharige engel. Ze glimlacht verleidelijk en haar grote vragende ogen dwingen mijn blik naar mijn horloge. “Het is half vier.” Plotseling knalt er iemand achter tegen mijn schouder aan, verschrikt kijk ik om. Een tiener met een petje en een skateboard grijnst onschuldig, “Sorry meneer, ik had u niet gezien.” Ik haal mijn schouders op en zeg lachend: “Geen probleem joh, kan wel eens gebeuren.” De jongen springt weer op zijn skateboard en ik draai me om naar het lieftallige meisje. Helaas is ze verdwenen.
Als ik vijf minuten later een tijdschrift wil kopen blijkt dat mijn portemonnee samen met haar verdwenen is.
Recente reacties