Schrijf mee!
« »

Fictie, Mensen

Afleiding

19 september 2012 | 120w | G.J. van Gisteren | 2

“Weet u hoe laat het is?” Ik schrik op uit mijn gedachten. Voor mij staat een kleine roodharige engel. Ze glimlacht verleidelijk en haar grote vragende ogen dwingen mijn blik naar mijn horloge. “Het is half vier.” Plotseling knalt er iemand achter tegen mijn schouder aan, verschrikt kijk ik om. Een tiener met een petje en een skateboard grijnst onschuldig, “Sorry meneer, ik had u niet gezien.” Ik haal mijn schouders op en zeg lachend: “Geen probleem joh, kan wel eens gebeuren.” De jongen springt weer op zijn skateboard en ik draai me om naar het lieftallige meisje. Helaas is ze verdwenen.

Als ik vijf minuten later een tijdschrift wil kopen blijkt dat mijn portemonnee samen met haar verdwenen is.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van G.J. van Gisteren of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »