Schrijf mee!
« »

Communicatie, Fictie, Mensen

Zelfs de muizen verstijven van angst…

4 oktober 2011 | 120w | LunavdVelden | 0 |

“Als je zo doorgaat lig je eruit. Aan nietsnutten heb ik niets. Ik heb je omhoog geholpen dan verwacht ik ook dat je goed werk levert.” De kille stem van Brandon galmt door de garage met zijn gezicht slechts enkele centimeters van het angstige gelaat van Timothy vandaan. Door een smalle kier kruipt er een lichtstraaltje naar binnen. “Ik kon er niets aan doen…” Timothy’s stem trilt van angst. Een boze Brandon heb je liever niet in je buurt. “Heb ik gevraagd of je er iets aan kon doen? Je zórgt maar dat je er wat aan doet, want nog zo’n fout en je ligt er uit. Je beseft wat dat betekent, dat hoef ik je toch niet te vertellen?”

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van LunavdVelden of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

1 reactie

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »