“Mijn vrouw is drie jaar geleden in mei overleden,” sprak de oude man die in de dorpskroeg aan zijn pilsje nipte.
Ik zat naast hem en luisterde.
“Wij hadden een sprookje van een huwelijk meneer,” sprak de man trots. “Onze liefde was groot. Maar dat bleek toch niet genoeg om het sprookje in stand te houden.”
Ik knikte begrijpend naar hem.
“Ach, mijn vrouw was alles voor me,” ging hij op ferme toon verder.
Ik keek weer naar de oude man en zag herkenbaar verdriet vermengt met allesverslindende eenzaamheid.
“Bent u getrouwd?” vroeg de man plotseling aan mij.
“Nee, “ antwoordde ik. Ik ben getrouwd geweest. Mijn vrouw is drie jaar geleden in mei overleden.
Sprookjes bestaan niet, toeval wel…
Recente reacties