Ik heb niets te verbergen, maar langdurig oogcontact maakt me nerveus. Ook als het van één van die meisjes komt die daar verderop over straat lopen. Het is donderdagmiddag en druk in de stad, maar als ze me tegemoet komen kan ik toch echt niet ontkennen dat ze voortdurend naar mij kijkt.
Ik kijk weg. Ik kijk terug. Ze kijkt nog steeds. Niet indringend, maar vriendelijk, minstens. Shit. Ze ziet er wel leuk uit eigenlijk. Lief.
Dan veranderen ze van richting, mijn kant op. Het meisje dat naar me keek stapt ineens recht op me af. Voor ik iets kan zeggen buigt ze licht voorover en drukt ze vol overgave een flyer van een of ander restaurant in mijn handen.
Wat een afknapper!
wat uitnodigend!
Ze heeft het restaurant alvast op papier gezet..
Gniffel. Jámmerrr.
[…] en dan wat korte stukjes uit voor 120 Woorden. 240 woorden zijn daar de afgelopen weken geplaatst: Oogcontact en Koeien en […]