Opgestoken paardenstaarten, mager en bleek gezicht, met bijbehorend slecht gebit. En als je ze aankijkt: “Lekker pijpen voor een geeltje”? Als melkmachines staan ze voor je klaar; de heroïnehoertjes, her en der verspreid op de Wêze en haar zijstraten: Geld erin gooien en ze zuigen je kwak er routinematig uit. Als ik een opgestoken staartje zie moet ik nu nog aan dat trieste beeld denken.
Met Rob Oudkerk heb ik een misbruiker bij dat beeld. De schuldbekentenis over zijn ziekelijke jacht op verslaafde hoertjes kan Oudkerk bij mij niet meer redden. Steeds als hij aan tafel verschijnt bij ‘Pauw en Witteman’ of ‘De wereld Draait Door’, zie ik bij hem, tussen de benen, een verslaafde paardenstaart op en neer bewegen.
Recente reacties