Vijf huisbezoeken heb ik gedaan: hoe het met de cliënten gaat, hoe ze de verleende zorg ervaren. Alles krijgt goede cijfers, de hulp en de verzorging, de bereikbaarheid, alles lijkt picobello te verlopen. Zó ben ik snel klaar met het invullen van evaluatieformulieren. De nodige feedback voor en binnen de zorgwereld.
Of ik koffie wil, wordt er dan gevraagd.
En bij de koffie komt in plaats van het koekje het verhaal, het levensverhaal in een notendop.
Het verhaal waar ik eigenlijk de zorg op zou moeten afstemmen.
De reden waarom de kracht voor zelfzorg ontbreekt.
De oorzaken van de lichamelijke en geestelijke slijtages.
Elk mensch is een wereld en elk verhaal een encyclopedie.
Veel mensen krijgen niet wat ze verdienen.
Gavi, je blijft aan de gang, even zo tussen neus en lippen door.
Kun ja dat niet toevoegen aan je evaluatie, zorgend mensch?
Je bent een ziener.
@Boveld Mijn bevindingen passen niet in de hokjes van het voorgeschreven evaluatieformulier, helaas!
Sommige mensen hebben maar weinig nodig voor het uitstorten van hun complete levensverhaal aan wildvreemden. Leuk als het je werk is, minder leuk als het gebeurt nadat je per ongeluk iemand groet in de trein.
@Frank, Ik ben geen wildvreemde ik was ook de billen van mijn patienten, en van de levensverhalen van anderen zou je misschien wat kunnen opsteken? Voor mij bepalen ze mijn plaats in de maatschappij.