Hangend in een positie hoog in een hoek tegen het plafond had ik een goed overzicht. Beneden mij kabbelde de vergadering voort. De voorzitter deed zijn best om actiepunten op het kritische pad extra urgentie mee te geven en de eigenaren enige reactie te ontlokken. Maar het kon mij en de andere aanwezigen niet boeien. Het weer buiten was te mooi en het weekend lonkte. De wildste plannen gingen door mijn hoofd. Nog enkele uren en ik zou ergens in de binnenstad op een terras zitten met een glas koud bier voor me. Hoogste tijd om terug in te treden. Loom liet ik me naar beneden zakken om met een schok te ontdekken dat iedereen al verdwenen was. Ikzelf ook.
« Naar de knoppen
Een bedankje »
« Naar de knoppen Een bedankje »
Communicatie, Studie & werk
Intreding gemist
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Peter Pellenaars of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
5 reacties
Reageren
« Naar de knoppen Een bedankje »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Nieuweling)
Recent
- Raamvertelling
- Antropomorfisme
- 18 uur vliegen – 3
- Familie van
- De toren van Babel
- Spreekuur met Samira
- Lager Weserlust – Bremen 1943
- De teler
- Krijg de pest
- Dolgedraaid
[…] gepubliceerd op www.120w.nl Promoot! Tagged with: 120w • 120woorden • kantoor • nachtmerrie • […]
Met mooi weer is het beter buiten jezelf te treden
doet mij denken aan een dag in oktober, ergens in de Zilverstad
Kortom een bijna doodervaring vanwege slome vergadertechnieken
[…] gepubliceerd op www.120w.nl hetzelfde maar dan anders…Ouder worden in de sneeuwGisteravond, net voordat ik naar bed wilde […]