Na enkele uren onafgebroken achter mijn laptop te hebben gewerkt, stond ik op om mijn stramme ledematen wat te kunnen strekken. Staande voor het raam van mijn studeerkamer op de eerste verdieping had ik goed zicht op het fietspad en het kleine parkje voor ons huis. Precies op dat moment kwam er een fietsster de hoek om. Ze stopte bij ons tuinhekje, zette haar fiets op de standaard en liep vervolgens op een draf het parkje in. Schichtig om haar heen kijkend hurkte ze vervolgens achter een boom. Om haar behoefte te doen, vermoed ik. Niet veel later kwam ze weer tevoorschijn. Ik vroeg me af waar ze haar handen aan had afgeveegd terwijl ze verder ging met de postbezorging.
[…] gepost op http://www.120w.nl hetzelfde maar dan anders…16 jaar na GC“Nobody can separate us.” “I wish that was true.” […]