Er was eens een prinsesje in gevangenschap. Opgesloten in een vochtige torenkamer schreef zij op een koude decemberdag het woord Nordmann met haar wijsvinger op het met condens beslagen raam. Sierlijke krullen in een mooi, fijn vingerschrift. Om de eenzaamheid te doden schreef zij nog een woord. Dit bleef zij herhalen tot er een zin ontstond. Druppels condens rolden in treurige kronkellijntjes naar beneden, gelijk de tranen op haar wangen. Wat was een zin zonder nog een zin? Een hoop onzin. Gedachteloos streek zij nog meer woorden neer; ballen, piek en kaarsjes. Na de laatste zin telde zij de woorden. Zo weinig woorden. Zoveel hoop. De kerstboom was klaar. Ze leefde nog ongelukkig en lang. Maar wel met weinig naaldval.
« Redactionele mededeling 120wedstrijd
Het meisje dat niet kon lopen »
« Redactionele mededeling 120wedstrijd Het meisje dat niet kon lopen »
Mensen
Decemberblues
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Lot of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
Reageren
« Redactionele mededeling 120wedstrijd Het meisje dat niet kon lopen »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Exercitie)
Recent
- Drie kleine kleutertjes
- Ja natuurlijk
- El Bee
- Cijfers en schrijvers – 2/5
- Minkukel
- Bijna lente
- Cirkelende gieren
- Triage
- Brokstukken
- De juiste hulp
Recente reacties