Er was eens een heks met een rode puntmuts en een neus die veel leek op de neus van een wolf. Aan haar voeten lagen drie biggetjes te bibberen in de sneeuw. Vol van angst en afschuw keken zij omhoog.
‘Alstublieft, doet u ons niets,’ jammerde de eerste.
‘Alstublieft, wij zijn zo lief,’ huilde de tweede.
De derde kneep zijn ogen zo stijf dicht als hij maar kon. De heks pakte haar toverstokje uit haar lange zwarte jas, boog voorover en toverde pardoes een kampvuur in de natte sneeuw.
‘Nee! Ze gaat ons opeten!’ gilden de biggetjes in koor.
Toen toverde de heks drie krukjes en een tafel met daarop een verrukkelijke maaltijd.
‘Jullie ook fijne feestdagen,’ sprak de heks.
Inclusief een happy end, een echt sprookje dus;-)
Hoi Gavi, bedankt voor je reactie. Groetjes Sid
Weer heel erg leuk,fantastisch !!