Er was eens een heks. Zij woonde als verstoten diep in het donkere woud. Ondanks haar bezoekjes naar het dorp, wist niemand hoe zij er precies uit zag. ‘Helgroene ogen’, zei de priester. ‘Neen! Bloeddoorlopen zijn ze’, sprak de slager hem tegen. ‘Gitzwarte kijkers met zo een giftige blik’, riep de apotheker.
Het gerucht ging dat zij van gedaante kon wisselen. Toen de heks op een dag het dorp binnenwandelde, stond plots een meisje voor haar neus. ‘Vertel me wat je ziet?’, vroeg de heks. ‘Sproetjes’, zei het meisje. ‘Dan ben jij heel dapper.’
‘Ik weerspiegel ieders grootste angst. Maar dankzij jou, dappere Dora, zal vanaf nu iedereen enkel sproetjes zien.’ De heks glimlachte en leefde nog lang en gelukkig.
« Bruno Bruin voelt zich alleen
Wintersprookje »
« Bruno Bruin voelt zich alleen Wintersprookje »
Maatschappij, Mensen
Dappere Dora
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Sandra Westerkamp of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
Reageren
« Bruno Bruin voelt zich alleen Wintersprookje »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Nieuweling)
Recent
- Antropomorfisme
- 18 uur vliegen – 3
- Familie van
- De toren van Babel
- Spreekuur met Samira
- Lager Weserlust – Bremen 1943
- De teler
- Krijg de pest
- Dolgedraaid
- Proefvakantie met feta
Recente reacties