Bleekaardje was de jagerkoning en bezat vele wouden. Bleekaardje omheinde deze met wegen, om de dieren binnen te houden. Zo kon makkelijk op ze worden gejaagd.
Verre Wolf had van de vogels gehoord over het wild in Bleekaardjes wouden. Na een lange reis kwam hij er aan, uitgehongerd. Er kwam een auto aangereden, die stopte vlak voor Wolfs snuit. Bleekaardje stapte uit. “Wolf, mijn wouden zijn versnipperd. Ga terug, het is hier niet voor jou!”. Wolf keek beteuterd. Alles voor niets?
Bleekaardje schoof Wolf een briefje toe. Er stond: ‘maar wees niet bang voor jagers, zij mogen jou niet schieten’.
Wolf dacht even na. Toen greep hij Bleekaardje en at hem op.
En de natuur leefde nog lang en gelukkig.
Beste Michiel, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie