Drie crashes in drie dagen. Ik wacht tot de pc op mijn alternatieve werkplek is opgestart. Om mijn tijd te doden kijk ik wat uit het raam. “Waste” wordt die verloren tijd genoemd. Verspilling van manuren. Buiten parkeert een man van de plantsoenendienst zijn tractor met watertank voor een aantal perkjes. De waterslang die aan de achterzijde van de tank is bevestigd, sleept als de staart van een mechanisch dier over het hete asfalt. Binnen maalt de computer ijverig mijn werktijd om tot waste. De man is uitgestapt. Hij pakt de slang op en begint de gortdroge perkjes te sproeien. Het is één uur ’s middags op een zonovergoten dag en minstens dertig graden warm. Over verspilling gesproken.
Ach, gelukkig is het maar van 9 tot 17 toch