Voor buitenstaanders houd ik de schijn op door geen iPhone te bezitten. Maar, ik geef het bij deze toe. Ik kan niet zonder mijn mobiele telefoon. Ik heb, heel dwars, een naar electronica begrippen eeuwenoude Sony Ericsson uit het jaar 2008. En 2008 mag dan bekend staan als een redelijk wijnjaar, een goed jaar voor electronica is het allerminst. Mijn telefoon heeft de laatste maanden namelijk wat kuren. En het worden er steeds meer en steeds vervelender. Vorige week donderdag begaf opeens de 3-toets het. Goed, het is slechts één van de gulle zeventwintig knopjes die mijn toestel rijk is, maar ik voelde mij zwaar gehandicapt. De 3 bleek namelijk de letters D, E en F te herbergen. rg vrvln!
Voordeel van een knopjes telefoon is dat je tenminste met wat gegoochel nog kan bellen. Stel voor dat je scherm van je Iphone het niet meer doet. Dan heb je pas een probleem. Ik heb een haat-liefde verhouding met techniek, waarbij ik van mening ben dat meer functies niet altijd beter is.
Je schrijft nog steeds steengoed. Leuk stuk!