Biografie van Han Maas
Statistieken van Han Maas
Leeslijst van Han Maas
‘Ik had gebeld, ik kom…’ ‘Ja ik weet het, komt u verder. Koffie?’ ‘Graag.’ ‘Heeft u suiker? ’Niet dat ik weet.’ ‘Hoeveel kinderen heeft u?’ ‘Volgens mij een, maar dat weet je nooit zeker, hè.’ ‘Wat zoekt u, nieuw of gebruikt?’ ‘Tja… dat ligt natuurlijk aan de prijs.’ ‘Begrijp ik. […]
‘Dat kan ik zelf wel,’ zegt hij snibbig en klimt uit de bakfiets. ‘Komt mama me halen?’ ‘Nee, morgen, dat weet je toch?’ ‘Haal je me met de auto?’ ‘Nee, papa heeft de auto.’ ‘Mama heeft zelf een auto.’ ‘Vergeet je broodtrommeltje niet’ – ze twijfelt… maar zegt toch alleen […]
‘Dat is mijn plek,’ zegt een halfgare bakfietsmoeder van twee kids met een hangslot om haar nek als ik mijn fiets aan het hek vastmaak. Een vergeeld zooitje ongeregeld zit aan het hek vastgeketend – een harde waterstraal zal geen kwaad kunnen. Juist als ik in een rij sta te […]
Maar wat zoek je daar eigenlijk? In elk geval geen uitgeprocedeerde asielzoeker, want als die er niet in komt, kan hij er ook niet uit gezet worden. Het quotum blijft nul. Een hospice vind je er evenmin. Dat had wel gekund, want erfgenamen van een rijke dorpsbewoner die een jaar […]
Ik strijk neer bij een café-restaurant aan de Admiraal de Ruyterweg. Hoewel omstreden zoals de vaderlandse geschiedenis ons dat hedendaags moet doen geloven, heet de weg nog steeds zo. Sterker nog, de kroeg waar hooguit een vegetarische bitterbal te krijgen is en de authentieke daarnaast in vrede zijn hiërarchische plek […]
‘Sinds 9 juli 2015. 256.920 woorden, 2141 stukjes, 130 trouwe weken later,’ heer Vreeswijk. ‘Op 21 maart 2018 zag ik het levenslicht. Even later nicht Alida. In alle bescheidenheid mag ik toch concluderen dat ik uw vlaggenschip ben geworden, 192 stukjes later?’ ‘Zeker. Maar op dit zinkende schip zijn mijn […]
‘Pas op!’ ‘Buurman, je laat me schrikken. Pas zelf op, je ziet toch dat ik hier loop?’ ‘Jij mij niet zo.’ ‘Anders werkt die app niet. Ik moet nog maar duizend stappen en dan ben ik er.’ ‘Ja, ja. Voor de rest gaat alles goed?’ ‘Lach maar, als je achteruitloopt […]
Nutteloos wandelen op zondag in een druk Vondelpark vindt de vrouw net zo zinloos als het weer: zon afgewisseld door wolkenvelden. Een duif pikt iets te eten op tussen de stenen. Het is maar goed dat hij niet beseft dat een duif niet weet wat hij anders moet doen dan […]
Zeven jaar geleden schreef ik het verhaal ‘Snoep verstandig eet een appel’, waarin ik zei dat inmiddels bekend is dat appels het glazuur aantasten. Albert Heijn adverteert: ‘Gezonde appelmonsters. Dat is een leuke en griezelige schooltraktatie.’ Monden gemaakt van granny smith appelpartjes en zonnebloempitten als tanden. Ja hoor, dat vinden […]
Het is nog een hele Tour de France om Paris à la Mer te vinden voor het beachvolleybal. Ik kom François Gérard Georges Nicolas Hollande tegen. Maar ik mag monsieur Hollande zeggen – hoe hij weet dat ik ook uit Nederland kom…? Ik doe netjes die kaas van mijn hoofd […]
1
|
Recente reacties