Dan worden er twee namen omgeroepen. De namen zijn van een man en een vrouw. Ze lopen het podium, de man krijgt de microfoon in zijn handen. Ik kan het zweet van zijn voorhoofd zien druppen. De hand waar de man de microfoon mee vasthoudt trilt lichtelijk. Uit het niets gaat de man op 1 van zijn knieën voor de vrouw met de vraag: ‘Wil je met mij trouwen?’ De tranen glijden over de wangen van de vrouw, vol van geluk. Vol mondig en met veel emotie zegt de vrouw: ‘ja ja ja ja, ik wil!’ De man staat op zijn verloofde springt hem in zijn armen. Een moment van waar gelukkig zijn. Een moment waar ik bij mocht zijn.
Prachtig. Er zit in mijn ogen wat taaltechnische onvolkomenheid in. Maar je blijdschap spat van het scherm af.
Ik sluit me bij de woorden van Levja aan.