In ons huis staat een bank die al heel oud is: verschoten kleur, kapotte vering dat werk. Toch doen wij hem niet weg. De tweezitter hebben wij immers al heel lang. Hij hoort bij het interieur dus wij gaan met ‘m door. (Ook al zit ie door). Iets wat goed is, moet je niet vervangen vinden wij en daarom doen we dat ook niet. Groot was dan ook onze verbazing toen er vanmiddag werd aangebeld en de bank voor de deur stond. “Goedemiddag meneer, mag ik even van uw tijd gebruik maken? Het zit namelijk zo: uw bank biedt u iets nieuws aan”. Ik was nogal in mijn wiek geschoten dus ik zei dat ik al een goede bank had.