Soms zijn 120 woorden overbodig, soms is het leven geen sprookje, soms is het sprookje ook geen sprookje, soms…
Soms zijn dak- en thuislozen geen prinsen of prinsessen. Soms worden ze zomaar vermoord, verkracht of geslagen. Soms lijkt er geen verhaal te zijn en al helemaal geen sprookje.
Soms is er geen opvang, soms geen soepuitgifte; soms is er geen menskracht om weer een dak mee te bouwen. Soms lijkt het alsof dak- en thuislozen doorzichtig zijn. Soms denkt men niet verder.
Soms zijn er nog herinneringen aan toen er nog een dak was en een thuis….
Soms is er vergeving en liefde, warmte en beterschap.
Soms, eigenlijk maar zelden, is het bijna een sprookje, soms voor slechts een moment…
Soms druist de tijd er tegen in..
Soms heeft geen woord zin..
Soms geef ik een gil..
Soms is tijd stil..