Hallo, U kent me vast wel, ik ben het publiek. Zodra ik in beeld kom, kijk ik op, of juist niet, voortdurend controlerend of ik misschien in beeld ben. Soms zit ik precies achter een gast bij Pauw en Witteman en ziet U mijn hoofd zich voorzichtig naar links- of rechts verplaatsen. Maar ik kom in beeld, hoe dan ook. Meestal ziet U mij niet omdat U naar de gast kijkt en luistert. Ik zie alleen mijzelf, heb geen idee wie de gast is of waarover de gast het heeft. Ik let goed op want als het publiek naast me gaat lachen moet ik gaan lachen.
Kijkt U ook eens naar mij, mijn hoofd zit achter een van de gasten.
Ja ik ken je, je bent echter vaak net iets te kort in beeld. Als getuige zou ik waardeloos zijn…
er was eens een item over een vent die in allerlei programma’s in het publiek zat en dan zijn uiterste best deed om in beeld te komen. ‘Dag mama, ik kom vanavond weer op de buis hoor, half 8, Nederland1’.
Publiekelijk tijdverdrijf.