Ergens afgelopen november zat ik op een zekere woensdagmiddag in de aula van het Academiegebouw nabij de Dom. Na de nodige uitreikingen was de sessie ten einde en klom een onhandig mantelpakje het podium op voor ‘enkele laatste woorden van de studievereniging’. Tijdens het pseudo-eloquente gebrabbel werd duidelijk dat bij de aansluitende borrel alle geslaagden een hand zouden krijgen van het bestuur van de vereniging. Voor de cum laude kandidaten was er bovendien een roos. Even later stond ik met aanhang bij de borrel toen ik in mijn ooghoek de mantelpakjes zag verschijnen. Dan stoot de ene de andere aan; “Nee, deze niet, deze is geen lid!”. Ze draaien zich om, lopen snel verder. Dat scheelt weer een roos. En een hand.
Ha-Ha mooi chiasme
Subtiel van de mantelpakjes….
Klom een onhandig mantelpakje het podium op …
Geweldig! Ik zie het zo voor me.
Laudate Frankum!
Aach, geen roos, maar misschien wel een hartje hier.
ERGENS half november en een ZEKERE woensdag klinkt dubbel, maar ik heb jouw taalgebruik niet.