Even over de Berts in mijn leven. In naam en persoon latent aanwezig. Bert, mijn neef, zie ik weinig, maar een telefoontje leert dat hij nog altijd de integere rust zelve is, een mens met diepgang. Bert van Ernie daarentegen is een zemelaar met onverwacht gevoel voor humor, in de vorm van plagerijtjes, soms een beetje belerend. Bert van Bertje Visscher is het tegenovergestelde, druk, druk, druk, diepgang en nonsens, snelle humor en vaardig, een van mijn favorieten. Bert de luitbouwer, die ik Spaanse les gaf, ex-collega, leuke vriendschap die ineens over was, het verbaast me nog steeds. Bert Haanstra, wonderlijke filmmaker, spionagefotograaf die uiteindelijk Alzheimer kreeg; een bizarre combinatie. En Bert B, irritante columnist van bijna niks. Berts dus.
Ik denk dat de wereld wel zonder Bert kan. De enige Bert die mij is bijgebleven is de Bert die opgebeld wordt door Henk.
Tja dat is er een uit jouw leven, die ken ik nou weer niet;-))