Na twee weken door baas en vijanden te zijn belaagd, lijkt er een mogelijkheid voor vredesoverleg. De wet van de sterkste werd me dagelijks voorgeschreven. Geen gebaande paden maar onverdiende sporen die ik moest volgen, of ik wilde of niet.
Mijn baas wilde me links sturen, echter de vijand had mijn bestemming helaas al gepland. Dan moest ik rechtsomkeert maken; de vijanden maakten me dat onmogelijk. Maar nu is er een ‘staakt het vuren’, de laatste vijand trekt zich terug. De onmogelijke hoeveelheid loopgraven zakken als puddingen in elkaar.
Het dooit, de straten van mijn te rijden routes worden weer zichtbaar. Hopelijk kan ik nu verder zelf weer beslissen hoe mijn werkdag er uitziet.
Nieuwe baan zoeken?
Wat….alweer? Ja eigenlijk moet dat wel, maar voorlopig ben ik al blij met gevaarlijk werk;-))
Krijg je wel overuren uitbetaald!!!