Om te vieren dat onze epidemiologie vakken afgelopen waren, besloten K. en ik onszelf te belonen met een avondje onbeperkt sushi eten. We hadden ons ingesteld op een Japanse vreetschuur met een lopend buffet en lelijke stoelen. Bij het restaurant aangekomen, verbaasden we ons over het sjieke karakter. Prinsheerlijk zaten we te wachten op ons vijfgangendiner. De ober kwam met het menu aanzetten. Er stond geen sushi op de kaart. We keken elkaar aan en haastten ons naar de uitgang. Aan de andere kant van de straat zagen we plasticstoelen buiten staan, toen we de deur openden, kwam de frituurgeur ons tegemoet. Het was perfect, precies zoals we ons hadden voorgesteld.
Ik geef toe, ik ben niet zo heel erg thuis in de Japanse keuken. Maar een Sushi tent die naar frituurvet ruikt lijkt me toch niet horen?
Ja maar het was ook zo’n enorme sushi vreetschuur…