Weinig verheffend is het, de teloorgang van de immer op traditioneel onderhands gesjacher drijvende linkse klipper.
De per abuis aangestelde kapitein Job Cohakkelaar heeft zijn door onderbuikwormen aangetaste soosboot zwaar weer in gemanoeuvreerd. De oude, ooit zo trotse socialistische masten kraken, de rode vlag flappert als een hoerig stringetje in de harde rechtse tegenwind. Job staart getergd naar de achterkant van het schip ver voor hem. Zijn ogen fijnknijpend ziet hij op de hel verlichte achtersteven een blond gemaand figuur een glas rode wijn heffen. Hij rukt zijn oude met koperen theebladen belegde telescoopkijker tevoorschijn en ziet het smalende gezicht van dichtbij de gedenkbare woorden spreken:
“Aan een ambtsketting hang je geen anker, LUL!”
Prachtig geschreven. Een beetje een rechtdoorzeese, zure golf, maar dat kan ik wel waarderen.
Cohen blijkt een beetje een slecht verliezer. Goed, het moet erg zuur zijn om de gedoodverfde nieuwe premier te zijn en dan te verliezen. Maar hij heeft gegokt, zijn handen overspeeld en verloren en dat is vooral zijn eigen schuld.
Goed gedaan. Mooie woorden