Man 1955. Ik heb geen verstand van taal. Hou,houd,hout,houdt, houw...ik snap het echt niet. Doe veel op/met gevoel. En dan sla ik regelmatig gevoelig de plank mis. Soms op mijn eigen duim. Ik heb een dikke en platte duim, met een blauwe halve nagel. En ik heb een halve duim. Soms, in onwetendheid, bewust of onbewust, heb ik iemand gekwetst. Taalonkundig misbruik gemaakt van woorden die veel vriendelijker hadden moeten klinken. Soms kan ik het toelichten. Maar steeds vaker denk ik: 'Laat maar.' Ik heb wel spijt... maar toch, 'laat maar' . Niet uit laksheid. Soms voel ik dat iemand anders een nagel in mijn doodskist wil rammen. En eigenlijk verdien ik dat dan ook. Er zitten al erg veel nagels in mijn doodskist. Nog een paar seconden of vele jaren. Dan kruip ik erin. Kijken naar die nagels, waar ik net zoveel van leer als veertjes die ... uh.
