Slager, mag ik 1 kilo kipfilet
en een malse kogelbiefstuk?
Want op 4 oktober vieren we
dat mijn hond geen vee is,
die mazzelaar heeft geluk.
Omdat er geregeld erg korte stukjes ingezonden werden, besloten we hier een aparte plaats voor te maken. Op deze site vind je alle stukjes van veel minder dan 120 woorden.
Nota bene: sinds 1 januari 2014 accepteert 120w enkel nog bijdragen van exact 120 woorden. Deze zustersite wordt niet meer regelmatig geupdate.
Slager, mag ik 1 kilo kipfilet
en een malse kogelbiefstuk?
Want op 4 oktober vieren we
dat mijn hond geen vee is,
die mazzelaar heeft geluk.
Je schildert met je woorden
Een ongekend verlangen
Naar onbekende werelden
Vol magische gedachten
Je laat je dromen zweven
En kleurt de woorden in
Die vormen een sprookje
Dat echt wordt in mijn hoofd
Landschap van gedachten
als mozaïek aaneen geregen,
leidraad tot oneindigheid.
Onbegrensde mijmeringen,
weerspiegeling van jezelf.
Strak ontworpen lijnenspel,
waarden en normen
als strakke kaders gevormd.
Zekerheden opgebouwd,
vanuit je eigen perspectief.
Gevuld met het verleden,
een oproep tot dwalen,
ontdekken en verkennen.
Vertrek vanuit het heden,
leidend naar onbekend nieuws.
ECHO! ECHo, ECho, Echo, echo …
Vreemd hoe dat, in je hoofd, anders nagalmt dan,
… crisis, crisiS, crisIS, criSIS, crISIS, cRISIS, CRISIS!
Cliché spreuken,
over vriendschap en breuken,
wanhopig pogend wijsheid erin te beuken,
blijven helaas mijn tijdlijn verneuken.
Aan elk begin is er een einde.
Bloemen hebben een begin,
ontluiken, bloeien, worden afgesneden
om graven van soldaten te versieren.
Zij blijven altijd wel ergens groeien.
Voor hen zijn er altijd wel ergens graven.
Zij die huiswaarts keren kunnen niet vergeten,
wachten op een vrije plaats op een kerkhof.
Leven is er bij het krieken van de dag,
de dood is voor laatslapers.
In elk einde is er weer een begin.
In de luwte van de nacht lijkt alles eender
de vitrage voor de ramen,
het aftandse bed,
de kleine vlekjes op de muur.
We wachten op het moment waarop de hemel open gaat
en het licht ons zal opnemen.
Voorlopig zal dat echter niet gebeuren. Het is niet aan ons.
Maar we zullen zien
lichter wordt het niet.
Verliezen is als:
het niet meer hebben.
Van het verlorene.
Wanneer het gras doorgroeit
zonder
het te merken.
Zal het verlies groter zijn
wanneer je
nog niets hebt gezien?
Misschien
is verliezen als was:
het wordt weer schoon!
Soms.
“Wat een weer!â€
“Wat een weer?â€
“Ja, wat een weer.â€
“Onweer?â€
“Tis weer wat.â€
“Wat? Weer?â€
“Nee, wat weer.â€
“Oh, weer wat weer.â€
Recente reacties