Vandaag gewandeld in onze mooie stad Den Helder, lekker eropuit. Onze kinderen zijn geen beeldscherm kinderen, ze willen naar buiten. Ja het is vreemd, maar ze willen geen spelletjes spelen of zich vergapen aan filmpjes en muziek. Via de dijk, langs de veerboot naar Texel, naar de haven met kijken naar de grijze marineschepen, supply schepen en vissersboten. Broodje eten met wat drinken, zuchten als we de rekening zien. Letterlijk tien euro duurder dan laatste keer. Dan verder lopen via flaneerkade en via de stad terug naar huis. Een lange wandeling maar de kinderen zeuren geen moment van moeheid. Zo lekker eten van onze patatboer, die mijn man en ik al kennen als kind. Toen nog snoepjes van 5 cent.
Ik kan niet beoordelen of de stad mooi is, daarvoor weet ik er te weinig van. Op weg naar Texel “ken” ik Den Helder wel en met de boot naar Groot Brittannië, verder weet ik er weinig van. Vanaf hier….een uithoek. Desalniettemin leuk stuk om te lezen.
Lisa. Een mooi en helder stukje, zonder vraagtekens! Zo helder als Den Helder, met twee hoofdletters. Voor ‘maar’ plaats je, zeker in langere zinnen, een komma.
Ik ken Den Helder goed. Ik ben er vlakbij geboren maar verhuisde op mijn 6e. Ik ken het vooral van de bezoekjes aan opa en oma, die binnen Den Helder ook een paar keer zijn verhuisd. Maar die leven niet meer.