‘Koffie?’
Met een paniekerige piep van zijn muis klikt hij zijn chatsessie weg. Hoe lang stond ze daar al?
‘Ik … eh … was aan het chatten met Jules van de filatelievereniging.’
Ze kletst het koffiekopje neer op het eikenhout. Voetbad.
Zijn nek gloeit.
‘Vergeten welke dag het vandaag is?’
Hij zucht. Gelukkig, ze heeft het niet gezien. Hij kijkt op en bevriest. Het besef sijpelt zijn ivoren koepel binnen.
‘Shit, eenentwintig jaar alweer. Sorry schatje ik …’
Ze neemt een transparant enveloppetje uit de binnenzak van haar blazer.
Hij glundert. ‘De Penny Black 1840!’
Dan neemt ze de postzegel in haar mond en bijt de hoektanden eraf. Ze likt eraan en plakt hem op zijn voorhoofd.
‘Doe “Jules†de groeten van me.’
Mooie invalshoek(tand) Erik en knap opgebouwd naar afschuwelijke ontknoping:-)
Mooi gevonden. Grt.
Erik. Leuk stukje.
Hoe lang uitgedrukt in tijdsduur schrijf je aan elkaar: hoelang stond ze daar al? Uitgedrukt in lengte los: hoe lang ben jij?
Dank jullie! En de tip van Han neem ik mee.
Erik, leuk om een verhaal te lezen met een postzegel als hoofdpersonage.
Niet om lullig te doen, maar de Penny Black had geen zogeheten ’tandjes.’ De eerste postzegels waren rechthoekig, want die moest je van een vel afknippen. Toch een hartje voor dit eerbetoon aan de eerste postzegel.
Voor de geïnteresseerden: deze postzegel staat in de toonaangevende Duitse Michelcatalogus vermeld met een cataloguswaarde tussen 4500 en 9000 euro, in ongebruikte staat, e.e.a. afhankelijk van de kleurvariant en de kwaliteit. Gestempeld een heel stuk minder: tussen 250 en 550 euro voor goede kwaliteit. De handelswaarde is vaak (een stuk) lager dan de cataloguswaarde, ook voor zulke klassiekers. Maar zeker een leuk item voor de verzamelaar. Arme hoofdpersoon…
Cesar, je hebt volkomen gelijk! Bij het opzoeken van een dure postzegel kreeg ik een ander plaatje te zien. De cataloguswaarde betrof 3000 euro. Dank je voor de reactie!
Een van de duurste postzegels is overigens de ‘Blauwe Mauritius.’ Daar bestaan bijzonder weinig exemplaren van. Het leuke is dat er zich eentje van in Nederland bevindt. Hij was van 1995 tot 2018 te bezichtigen in het Museum voor Communicatie in Den Haag. Wel achter een dikke kogelvrije glasplaat, in een explosie-bestendig doosje.
Daarna is hij (officieel) naar het Nationaal Archief in Den Haag gegaan. Of en waar de postzegel momenteel te bezichtigen is, weet ik niet. Wat er destijds door het toenmalige PTT Museum voor is betaald, is nooit bekend geworden, maar ik weet dat er ooit zo’n zegel op een Engelse veiling voor een miljoen pond naar de gelukkige koper ging.
Na terugzoeken ben ik erachter gekomen dat ik me heb laten misleiden door de Penny Black 175th Anniversary Edition die wel tanden heeft. Geluk bij een ongeluk voor de hoofdfiguur van mijn verhaal. Voor 20 euro te koop bij de postzegelhandelaar. Nu moet ik weer snel verder met de hoofdrolspeler van een ander verhaal uit de nood te helpen. Die zit al drie dagen te pruttelen in de stoofpot van een dozijn hongerige kannibalen. Goed weekend iedereen
Dat is mooi Erik, 20 euro voor een reproductie. Vaak zijn die ook erg mooi trouwens en het scheelt aanzienlijk in de portemonnee.
Succes met de kannibalen.
Wel heel interessant wat je daar allemaal vermeldt, Cesar. Filatelie was de grote hobby van mijn vader. Ik had er toentertijd helemaal niets mee. Sinds vandaag is mijn interesse met sprongen toegenomen hahaha.
Komt goed Cesar. De hoofdpersoon is erg uitgekookt