Ik heb laat ontdekt dat er best een paar goed werkende stembanden in mijn strottenhoofd zaten. Derhalve was ik voorbij de veertig toen ik mij bij een koor meldde. Was ik zingen inmiddels best aardig gaan vinden, samen zingen verhevigde dat geluksgevoel exponentieel.
Het was de tijd van de “Scratch-uitvoeringenâ€. Je meldde je aan, in mijn geval als bas, kreeg een partituur + ingezongen partij toegestuurd en je kon aan het oefenen gaan. Gelukkig hoefde ik het niet alleen te doen. Meerdere koorleden zagen dit ook wel zitten en gezamenlijk sloegen we fanatiek aan het repeteren voor het “Requiem van Mozartâ€.
De groepsdynamiek die ik, met vierhonderd anderen, op een zaterdag in Zutphen ervaarde, zal ik tot op mijn sterfbed koesteren.
Willem, ervaarde of toch liever ervoer? Het mag allebei heb ik inmiddels gelezen. Hoewel ik zingen in een koor erg leuk vind zin mijn stembanden daar niet geschikt voor dus ik ben meestal voor het zingen de kerk uit…Grt
Ps, vergeet het vinkje niet, indien je weer voor de nog immer groeiende eeuwige roem wilt gaan…Grt.
Leuk om van je te weten!
Ik vind het requiem van Mozart erg mooi.
Die groepsdynamiek ken ik maar al te goed. Op allerlei manieren heb ik meegedaan aan concerten en uitvoeringen.
Hoera: de theaters zijn weer open!
Willem. Talent komt er altijd uit. Mooi.
Han, dank je wel.
@Willem: zingen en ernaar luisteren slaat altijd het hoofd over en komt direct in je hart terecht. En dat je om te zingen ook goed moet ademhalen, maakt het een ware mindfulness-activiteit. En toch zing ik niet in een koor…
@Lisette, dat komt misschien nog wel…