Ik ben een man van actie. Te paard door onbekende landen cruisen, chickies versieren, zwaardje boven mijn hoofd zwaaien, je kent het wel. Met stalen spieren en her en der een mooie tattoo op mijn goddelijke lijf.
Op mijn arm heb ik als laatste een rode roos getatoeëerd. Dit is een voorwaarde voor mijn “droombaan”.
Ik word een beetje ouder, alles gaat hangen, de conditie loopt terug.
Een van die Grimm jongens zegt:‘Rustig baantje van negen tot vijf, als de held van de buurt? Rijk worden zonder te zweten en zondag vijftig procent toeslag.’
‘Deal,’ zeg ik.
‘Voorwaarden: een rode roos, struiken hakken… en… “Werk alleen als mensen kijken.”
Rustig baantje prima, maar dit is te. Mag de poort open?
Ik raak verward door de tijden. Ik bedoel dus de o.v.t. en d o.t.t.
Hoi Levja, zo opgelost?
Nee, niet echt. Let op de eerste zin. Mijn sprookjesprins vervalt hierdoor geljk al in verval.
Menno, kijk ook nog eens naar deze zin: ‘…de conditie loopt terug en die een van die Grimm jongens…’
Levja en Ewald, bedankt voor de opmerkingen. Ben een beetje warrig vandaag….
Menno, ik neem aan dat je hem hebt laten tatoeëren?
Luc, zeker de roos schittert op mijn bovenarm.
Menno, de suggestie wordt gewekt dat jezelf tattoeëert.