‘Dolf, buurman Alex is er!’
Alweer? Moe van het wandelen, kauwen zonder hoektanden, draait Dolf zich om in zijn mand. Ook een Duitse staander heeft er recht op om te gaan liggen.
Amme kloten, denkt hij – die hij ook niet meer heeft. Hij is ‘geholpen’. (Maar waarmee dan?)
Buurman Alex mag hij niet, hoewel die ook van Duitse bloed is. Hij draagt een rare oranje jas, van een maaltijdbezorger.
Hoe anders was het voorheen, toen hij met gekruiste achterpoten piepend bij de deur stond, zijn vrouwtje nog geen eetprobleem had en zijn baasje nog geen huiselijk geweld gebruikte.
Buurman Alex flirt meer met hondenbezitsters dan dat hij met hem loopt. Heeft ie van zijn opa, die ook menige avondklok omzeilde.
Kauwt Dolf tijdens het wandelen Han?
Willem. Hè… Flauw. Moet ik het nu voorkauwen? Er staat een komma! Een hond gaat wandelen, daarna eten en vervolgens uitbuiken in zijn mand.
Ach so!
Tja…
Leuk stukje, Han!
Erik, dank je wel!