Drie kleine kleutertjes en ook nog eens op een hek. Hij bekijkt ze vanuit de bosjes. Het geweer rust op zijn knieĆ«n. Nog wel. Nu moet hij een keuze maken. Welke zal het worden? Of, welke twee mogen er blijven leven? Hij heeft ooit eens gelezen dat zoān keuze ātriageā heet. “Triage”, hij proeft het woord op zijn lippen. Wat een mooi, bijna muzikaal woord. Het kindergelach haalt hem uit zijn overpeinzing. Hij gaat doen wat ze met zijn kleine jongen hebben gedaan: afknallen. Dat ene joch, met die blauwe ogen en blonde haren, wat lijkt die op zijn Thomas. Moet hij hem daarom sparen of juist niet. Oog om oog, kind om kind? Hij ontgrendelt zijn geweer en richt.
Willem, wat een narigheid!
Een zeer originele invulling van het themawoord, Willem. Chapeau!
Doet me denken aan een oud (niet-thema)stukje van mezelf.
Een vraag. Het valt me al heel lang op dat je consequent in de verleden tijd schrijft. Volgens mij winnen sommige verhaaltjes aan spanning, zeker bovenstaand verhaaltje, als je het in de tegenwoordige tijd plaatst.
https://120w.nl/2018/actueel-kinderverhaaltje/
@Ewald, je hebt helemaal gelijk; ik pas het aan (dank voor de tip).
Ik dacht dat dat niet meer mocht? Kermis. Over prijsschieten gesproken. The childhunter. Weer wat anders dan deer. Ach wat deert het ook. Hartje voor de ongelovige Thomas dan maar.
Ik houd van je humor Mien
Thanx. Je bent niet de laatste. ?