‘Twee tandenborstels, meneer Vreeswijk?’
‘Die roze is van mijn nicht, Alida.’
‘Woont u samen?!’
‘Neen, we gebruiken de maaltijd vaak samen.’
‘Wie betaalt dat?’
‘We delen de kosten.’
‘Wie slaapt er in dat opklapbed.’
‘Alida, als het laat wordt. Ik ben niet van de heldhaftige hermandad die een vrouw ’s avonds laat over straat beschermt.’
‘De jongere generatie is het slachtoffer van de woningnood. Doorstromen! Ouderen moeten meer gaan samenwonen. Als u dat met uw nicht Alida gaat doen, komt er een woning vrij. De kostendelersnorm vervalt dan, hebben we besloten.’
‘Ik wil niet…’
‘En, u bent niet eenzaam meer.’
‘Ik ben helemaal niet eenzaam!’
‘Dat denkt u maar, die gedachte zult u toch echt los moeten laten, meneer Vreeswijk.’
IJzersterk!
Levja, dank je wel!
Zeker een sterk en hedendaags 120 stukje.
Lisa, dank je hartelijk!
Een prima Vreeswijk weer, Han.
Luc, dank je wel.
Het ongemak is voelbaar.
Wat een beleefde heer, heer Vreeswijk. Hij had zeker vijf keer “gaat jou niets aan” of variaties daarop kunnen zeggen. En ik had hem groot gelijk gegeven.
Alice. De heer Vreeswijk is totaal overrompeld (wat meer oudere mensen gebeurt. Trouwens, ook jongere).
Tja.. Ik had de heer gelijk gegeven maar daarbij ook bewonderd! Assertiviteit is een ontwikkelpuntje voor mij. Ik blijf oefenen :-))
Hartelijk gefeliciteerd, Han.
Gefeliciteerd, Han. Voor deze gelegenheid wens ik Alida en haar neef een feestelijke maaltijd toe.
Han, gefeliciteerd.
Nou, heeft de heer Vreeswijk zowaar veel mensen om zich heen. Het komt hem ook toe. Proficiat, Han.
Allen: hartelijk dank!
@Han: proficiat!
Lisette. Hartelijk dank!