Het is 15 december 2032. Een week geleden zat ik alweer twaalf jaar opgesloten in deze koude, donkere kerker en over vierentwintig dagen word ik drieënzeventig jaar.
Op een ongebruikelijk tijdstip hoor ik voetstappen naderbij komen. Aan de andere kant van de tralies verschijnt een oogverblindende schoonheid, een jonge vrouw wier ogen me direct aan Máxima doen denken. Met haar rechterhand omklemt zij een gouden scepter. Ze draagt een hermelijnen koningsmantel, op haar hoofd prijkt zowaar een kroon.
‘Ewald Hagedorn, toch? Ik herinner me u, we hebben op mijn zeventiende verjaardag nog samen gedanst. Vorige week ben ik negenentwintig geworden en heb ik de troon bestegen. Pappie is helaas niet meer goed bij zinnen, we hebben hem onlangs laten opnemen.’
Ewald. Heeft ze toch die tegoedbon van de Weight Watchers verzilverd.
Han, je weet nooit hoe zo’n meisje zich ontwikkelt van puber tot volwassen vrouw.
Wat een ontwikkelingen weer Ewald, tref je het land in chaos aan of alles koek en ei geworden met weer een vrouw als aanvoerder van de monarchie? Ik ben benieuwd naar de ontknoping. Grt
Ewald, zeg dat wel…
Het kan nog alle kanten op, Luc.