Ik lust ze, zeker wel. Maar om de kruidnoot nu een lekkernij te noemen? Nee.
Van al het strooigoed was en is de pepernoot mijn favoriet. Men heeft het trouwens vaak over pepernoten als er kruidnoten bedoeld worden, hetgeen ik al talloze malen heb moeten (van mezelf) corrigeren.
Ook het “suikerbeest” vond ik als kind een niet te versmaden product (ik wilde lekkernij schrijven, maar dat woord had ik al in de eerste regel gebruikt) dat in diverse kleuren (ik herinner me in ieder geval geel en rood) voorhanden was.
Nu ik toch de waslijst aan snoepgoed aan het afwerken ben, ook de “muizen” en “kikkers” in felgekleurde zilverpapiertjes werden met smaak door mijn kindergebitje vermorzeld. Maar poetsen ho maar.
Ja in jouw glorietijd was er minder aandacht voor de tandarts die nog steeds niet tot mijn vriendenkring behoort, dat kwam pas een generatie daarna…Nu hebben ouderen vaak nog hun eigen tanden. Waar vroeger met 60 toch alles verdwenen was…Maar ik neem gemakshalve aan dat je niet vloeibaar eet, toch? Grt.
Nee Luc, heb een frame, mis een paar kiezen maar hap en kauw er lustig op los. Grt.
Willem, heerlijk nostalgisch snoepen. Leuk.
Dank je Han.