Bezoekende buitenlandse collegae moet ik er altijd op trakteren. Uiterst nette Britse heren beschreven ze wel eens als Dutch delicacy. Kinderlijk blije gezichten als we ze in het café naast ons kantoor voor hen bestelden.
Of onze directe zuiderbuurtjes, die in toenemende mate onze kant van de maandelijkse twee-locaties-bijeenkomst verkozen boven het Brusselse samenzijn. Het geheim? Mogelijk toch het door mij bestelde broodje kroket bij de lunch.
Al meer dan een half jaar zit ik met een thuiswerkverplichting en een daarbij horend (internationaal) reisverbod. Al het contact is nu louter digitaal. Toen ik afgelopen weekend voor het eerst in tijden weer buitenshuis ging lunchen, moest het dus wel een broodje kroket zijn. Wat raar dat je zoiets zo kan missen.
Goed stukje, H2O. Waar een klein land groot in kan zijn. Net doen alsof dit Franse bedenksel iets typisch Hollands is.
Precies! Over bitterballen waren deze collegae ook zeer te spreken en dat is toch echt ‘ollands. Volgens wikipedia .. en dat is het toch waar?