Ongeveer tien jaar geleden werkte ik als docent geschiedenis en filosofie op een middelbare school in het hart van Amsterdam. Dagelijks rookte ik in de grote pauze een sigaret aan de rand van de *gracht. Op een mooie zomerse dag in 2008 kwam Michael Zeeman (1958-2009), een van de grootste Nederlandse literaire journalisten van de laatste honderd jaar, aanlopen. Hij keek onderzoekend naar het bordje waar de naam van de school op stond. Ik zei tegen hem: “Hier studeert de intelligentsia van morgen!” Zeeman riposteerde: “Dan kom ik morgen wel weer terug.” Een gevatter antwoord had ik van Michael Zeeman niet kunnen verwachten. Glimlachend keek ik hem na, terwijl hij zijn tocht over de zuidelijke oever van de *gracht vervolgde.
Ad rem reageren kon je inderdaad wel aan Zeeman overlaten. Mooie herinnering, Peter.
Bedankt voor het lezen, het hartje en de complimenten, Ewald!
Leuk stukje, gevat die heer Zeeman