Ze houdt van een schoon huis, bijna maniakaal gedisciplineerd wordt alles gepoetst en gewreven tot haar hele leven glimt. Zijn morsende sigaren vormen de enige vlekken in haar smetteloos bestaan, en zijn dan ook een verwoestende bron van wrevel en onrust.
Zand, zeep en soda zijn voor de materiële have genoeg. Voor hem hoopt ze ooit een doordringende oplossing te vinden, luisteren doet hij namelijk al heel lang niet meer. Kijken evenmin, en aanraken heeft ze hem zelf verboden.
Hij is als kalkzeep. Dat wat als lastig restproduct overblijft na de vermenging van schoon water en schone zeep. Een vieze laag die je niet weg krijgt.
Ze overweegt wel eens hem te zuiveren met zoutzuur. Maar ja, die troep naderhand…
@Berdien: ai, helemaal fictie, of krijg je echt het zuur van iemand in je leven?
Moooi. Ik steek er nog eentje op.