‘Het moet er maar er eens van komen: vandaag ruim ik de zolder op,’ zegt Anja. Ze strijkt met haar hand over de foto van Henk.
Voorzichtig stapt ze op de smalle vlizotrap. Er staan een groot aantal dozen en enkele koffers. Ze opent een grote donkerrode met stripboeken van Henk. Nooit heeft ze begrepen wat hij erin zag: al die rare plaatjes. Veel liever leest ze een fijne roman.
Dan valt haar oog op het crèmekleurige mandje, met daarin een bruine teddybeer, witte rompertjes, een rammelaar …
Alles gloednieuw en onaangeraakt.
Ze neemt de beer uit de mand en loopt naar beneden.
‘Je mag bij me slapen vannacht. Te lang lag je daar alleen.’
Over haar wangen stromen warme tranen.
Ach wat doe je Anja allemaal aan Nel
Mooi geschreven.
@Nel: dank weer, ik miste Anja al.
Inge en Lisette, bedankt.
Ik grijp nu de gelegenheid aan iets meer over het verleden van Henk en Anja te vertellen.
En het wordt niet alleen droefenis. (Nu nog even wel)
Mooi geschreven weer @Nel
@Nel. Je zet ons op het verkeerde been. Iedereen denken dat de serie ten einde loopt, blijkt dit slechts het beginstadium te zijn geweest. Des te leuker. Doorgaan!
Ewald. dank voor de aanmoediging!
Er komt een vervolg.
@Nel. Kleine correctie. Iedereen denken is iedereen denkt natuurlijk ☺
Je bedoelde natuurlijk: ‘en iedereen maar denken dat ..’ 🙂
Dat had inderdaad wel gekund. Een nuanceverschil …
mooi Nel!