Gretig snuift de man de frisse buitenlucht op. Heerlijk. Voor een etalageruit van een herenmodezaak blijft hij staan. Bedachtzaam wrijft hij over zijn forse neus. In de weerspiegeling van de ruit controleert hij wat er achter hem gebeurt. Een gewoonte van vroeger.
Dertig jaar gevangenisstraf heeft hem niet gebroken. Best knap voor een man die al jaren zwaar hartpatiënt is. Met cardiotraining en tafeltennis heeft hij zijn conditie aardig op peil weten te houden. Volgende maand wordt hij negentig.
Hij heeft nog enkele rekeningen te vereffenen. In het verleden liet hij dat liever aan anderen over. Deze niet. Deze zijn persoonlijk. Vergeven staat niet in zijn woordenboek. Eerst zijn zusters maar eens bezoeken. Waarschijnlijk verwachten ze hem. Ze kennen hem.
@Ewald. Je bouwt de spanning mooi op. Nu verwachten we het volgende deel.
@Cora. Het lag niet in de planning, maar je brengt me op een idee.
@Ewald. Hoe durf je zo over mijn lieve broertje te schrijven. Snik. Toch de groeten van Astrid.
@Astrid. Uit jouw naam heb ik een vervolg geschreven. In de loop van de week zal ik het plaatsen. Hou je taai.
@Ewald. Wie weet haak ik nog even aan. Als je het goedvindt.
@Han. Zeker. Maar voorzichtig!
@Ewald. Uiterst voorzichtig!
@Ewald. Mooi! En benieuwd naar vervolg.
Dank je, Arjan.
@Ewald: is levenslang tegenwoordig geen levenslang meer? Dan hebben de zussen dertig jaar terug toch gelijk gehad: hun levenslang duurt wel zo lang als zij leven.
@Lisette. In dit fictieve stukje wordt de broer na dertig jaar vrijgelaten. Zijn zussen hebben inderdaad levenslang.
Gelukkig is Astrid in de loop van de week nog in staat een stukje te posten; dat stemt hoopvol!
Als dat maar geen ijdele hoop is.