Herfstvakantie 1977. Ik ben zeventien en de oogverblindende Li-Li Ping een jaartje ouder. Buiten schooluren bedient zij in het chique Kantonees specialiteitenrestaurant van haar ouders. Twee onervaren en onhandige pubers bedrijven de liefde. We denken niet eens aan condooms. Ping raakt godzijdank niet zwanger.
December 2016. Bos en lommerplein. We lopen elkaar bijna letterlijk tegen het lijf en herkennen elkaar onmiddellijk. We gaan wat drinken bij Podium Mozaïek. Na mijn tweede biertje zeg ik overmoedig: ‘Wǒ yào ràng ài nǐ.’ Ping schatert. ‘Je uitspraak is belabberd.’
Nog maar een poging. ‘Wǒ xiǎng wěn nǐ luǒlù de pífū.’ Ze kijkt me gespeeld streng aan en toont me haar ranke linkerhand. Nu pas zie ik de gouden trouwring. Natuurlijk. Zo’n mooie vrouw.
En toch is zo’n ontmoeting ook goud waard, toch?
@Ewald. Toeval bestaat niet. Mooi!
Bepaald geen lulletje rozenwater, de hoofdpersoon.
Wederom ontzettend mooi, Ewald. Ik struikelde alleen over die twee keer ‘elkaar’ in één zin, maar dat is niet enorm storend.
Levja, zo’n ontmoeting is zeker goud waard! Schitterend zelfs.
Han, dank je wel. Of toeval wel of niet bestaat doet er wat mij betreft niet eens zoveel toe.
Pr, twee keer ‘elkaar’ in een zin is inderdaad niet heel mooi. Goed opgemerkt maar ik heb geen behoefte daar verandering in aan te brengen. Het is wat mij betreft geen literair stukje maar een anekdote.
Mien, mijn ‘lulletje rozenwater-verhaal’ plaats ik in de loop van de week. Ook geen literair stukje, meer een aardigheidje.
Leuk! Herinneringen samen herbeleven. Leuk om te lezen Ewald.
Altijd leuk, Alice. Vooral als je iemand volkomen onverwacht weer tegen het lijf loopt.
Leuke ontmoeting en bijzonder dat je elkaar na een zo lange tijd meteen herkent.
Het levert weer een mooi verhaal op.
Dank je, Nel. In de donkere dagen voor Kerstmis is zo’n ontmoeting een lichtpuntje.
Mooi! Naar de betekenis van jouw Chinese zinnen kan ik alleen raden… Maar mijn fantasie is goot!
Dank je, Simone. Er moet soms iets te raden overblijven.