Zo diepdonker en eenzaam als de zwarte nacht, zo voel ik me hier in het verre Australië.
Morgen ga ik na vijf jaar hier, terug naar Nederland. Ik kan niet wachten totdat ik de bollenvelden met zijn helder rood, geel en roze weer zal zien. De frites- en vislucht van de kramen aan het Scheveningse strand. De herfststorm, die beukt op de kade bij Vlissingen. De Domtorenklok horen met zijn carillon.
Wat heb ik dat erg gemist. Ik probeer het weg te stoppen, maar uiteindelijk wordt het gevoel zo krachtig, dat ik maar één ding kan doen: terug gaan!
Daar ligt die prachtige lappendeken onder mij, zo meteen zal ik mijn geboortegrond weer betreden, nooit meer die eenzame zwarte nachten!
De zoute zee slaakt een diepe zilte zucht en boven het vlakke land trilt stil de warme lucht. Iemand slaat op de vlucht en komt dan snel weer terug. Naar de kust. De Zeeuwse kust. Veel mooier en warmer als die van Sydney, toch? Je nam me even mee op je reis.
Mien, wat en mooie retourzinnen, dank je wel voor je hartje!
Heel mooi Marie. Ook mij nam je mee (terug).
Mooi Marie, ik voel het verlangen naar ons eigen landje
@Marie. Leuk en mooi!
Mooie vlucht..
Mooi!
Dank jullie allemaal.
Ik ben zo blij met jullie hartjes en dat jullie de term mooi gebruiken.
Dat is mijn streven, mooi te kunnen schrijven. Ga zo fijn mijn zaterdagavond tegemoet!
Jullie oook een hele fijne avond: hartje voor jullie retour!
PS Ik heb natuurlijk niet zelf op de hartjes gedrukt he!
@Marie: het komt je zo toe.
Dank je Levja!
Mooi stukje Marie, nu Nederland eens vanuit heimwee beschreven