Josje reist per trein naar het klooster der Benedictinessen in het westen van het land. Moeder wil met Josje meereizen om zo lang mogelijk bij haar dochter te kunnen zijn, maar vader verbiedt het haar. ‘Als die meid zo nodig moet, dan gaat ze maar alleen.’
Drie maanden voor haar intreden heeft Josje al twee weken als postulant rondgekeken en nu is zij dan eindelijk novice, een kloosterlinge in opleiding.
Na twee jaar noviciaat volgt een driejarige periode die als tijdelijke professie te boek staat en uiteindelijk zal Josje de eeuwige gelofte afleggen, om zich voor de rest van haar leven aan de orde te verbinden. Vanaf de allereerste dag mag de novice zich een bruid van Jezus Christus beschouwen.
@Ewald: je schrijft over dingen die mij ongemakkelijk maken. Ik heb namelijk drie vriendinnen die ooit in een klooster zaten en daar weer uit ontsnapten. Hun persoonlijke verhalen zijn aangrijpend. Niemand besluit, en vooral in deze tijd, zomaar om in een klooster binnen te treden.
Nele, dit verhaaltje speelt in de jaren vijftig. Toen kozen deze meisjes/vrouwen wel degelijk vrijwillig om in te treden.
@Ewald: wat is vrijwillig? Vrouwen hadden in de jaren vijftig minder opties dan mannen.
Ik denk dat kloosters, zowel vroeger als nu, voor de helft werden/worden bevolkt door bijna-heilige bonen en voor de andere helft door bijna-criminele daders. De ene soort zit er om zijn of haar geloof te belijden en de anderen zitten er om zichzelf te behoeden voor de zonden die zij anders gegarandeerd zouden begaan OF voor de zonden die zij reeds begingen…
Dat is zeker waar (van die minder opties), Nele, maar dat neemt niet weg dat veel mensen (mannen én vrouwen) vrijwillig, vanuit een diepe geloofsovertuiging, deze keuze maakten. Bij sommigen zal ook godsdienstwaanzin een rol hebben gepeeld.
Je tweede toevoeging vind ik wel vergaand en tamelijk absurd.
‘De vrouw die de honden te eten gaf’ en ex-monseigneur Vangheluwe hebben zich toch lange tijd in een klooster verschanst? Deze absurditeit kan bevestigd worden door de kloosterorden waar zij werden opgenomen hoor.
Hier noem je een incident. Niet representatief voor de vele miljoenen nonnen en monniken die er wereldwijd zijn (geweest).
Ex-monseigneur Vangheluwe was overigens een pedoseksuele bisschop. Mijn hp is een 18-jarig onschuldig meisje dat vrijwillig voor het kloosterleven kiest.
@Ewald: ‘de mantel der liefde’ is erg groot in een klooster en meestal zijn deze gemeenschappen voor de buitenwereld zeer gesloten. Over de representativiteit kun je niet oordelen als er geen deftig onderzoek naar is gedaan.
Verder twijfel ik niet aan de onschuld van jouw HP, net zoals ik niet twijfel over de goede intenties van alle kloosterorden. Overigens heb ik veel respect voor mensen in en buiten kloosters die iets opbouwen waar ze hevig in geloven. Van mij mogen ze er zijn.
Weet heel weinig van het kloosterleven af. Alleen dat het bier vaak lekker is. Nee, zonder dollen, ik ben niet eens een bierdrinker. Ik vraag me af of het werkelijk een overtuiging is, of toch door welke reden dan ook opgelegd. Te gesloten in mijn ogen en daar heb ik sowieso moeite mee.
@Ewald: het hartjes-systeem werkt weer niet, daarom dit lied om het goed te maken.
‘De wanhoop maakt gemeenlijk: een monnik of soldaat’ van Laïs:
https://www.youtube.com/watch?v=wkKK-ZPlxNU
Levja, voor mij zou het ook niets zijn. Ik vermoed dat in het verleden ook veel homoseksuelen (m/v) hun toevlucht tot het kloosterleven hebben gezocht, om zo te ontsnappen aan de dwang van een hetero-huwelijk.
Dank je, Nele. Ik kende Laïs nog niet, maar in België zijn ze vast wereldberoemd.
Een toepasselijk lied.
@Ewald. Wat doe je uit vrije wil, gedeeltelijk of geheel? Wat is je motivatie om naar een klooster te gaan…? Goed geschreven.
Dank je, Han. Niet eenieder zal dezelfde motivatie hebben en ook zal de een meer uit vrije wil gaan dan de ander. Een zus van mijn grootmoeder was non en zij was een vrolijke, blije vrouw, die zeker niet door haar ouders is gedwongen.