Dat Helene van Moortgat een moordwijf was staat buiten kijf. Ze wás een moordwijf. Dat Helene van Moortgat een kont van jewelste had mag niet onvermeld blijven. Helene hád een kont van jewelste.
Dat Helene van Moortgat door iedere vent in de straat kwijlend werd nagestaard is een feit. En eerlijk is eerlijk; een van die mannen was ik. Dat er over Helene van Moortgat vele praatjes de ronde deden is ook een feit: bijvoorbeeld dat zij bromvliegen at.
Op een vroege novembermorgen werd zij door een matineuze passant aangetroffen in het plantsoen; geheel gekleed, niet misbruikt, de hersens ingeslagen.
De straat is sindsdien de straat niet meer. Wel zijn er uitzonderlijk veel bromvliegen. Haar naam wordt nog regelmatig gefluisterd.
Heel bijzonder. Mij schiet natuurlijk weer een lied te binnen. Belle Helene. Hoewel ik daar nu wel anders naar ga kijken …
Belle Hélene. 1982. Wat een tijd geleden alweer!
@Ewald. Ik denk aan Toon Hermans: ‘Kind wat heb je mooie.. bène.’ Leuk bedacht!
Han, Levja dacht aan een liedje uit 1982, jij zelfs aan een uit 1969. Kiele kiele kiele van T.H. (even opgezocht, wist dat uiteraard niet uit mijn hoofd).
Ewald, het zit nog steeds in mijn hoofd! Je wordt bedankt!
Die is leuk.
Echt leuk.