Had ze maar één keer willen luisteren. Eén keertje maar, zonder hem af te snauwen. Dan was dit niet nodig geweest. Triest. Heel triest. Veertig jaar weg.
Het zweet gutst langs zijn slapen omlaag. Een behoorlijke klus nog, maar het resultaat mag er zijn. Tachtig breed, tachtig diep en twee meter lang.
Een vroege merel kondigt de naderende ochtend aan, in de verte blaft een hond. Resoluut steekt hij zijn spade in de grond en loopt tussen de bomen door, naar het zandpad waar zijn auto staat. Daar krijgt hij de schrik van zijn leven. De kofferbak staat open en haar lichaam is verdwenen.
De schep raakt hem vol op het achterhoofd. Een kuil hoeft ze niet meer te graven.
Leuk Ewald, ik had even verwacht dat het een verdrietig stukje zou worden, maar de zwarte humor overwon. Heb hardop gegrinnikt!
Dank je, Valerie. Fijn dat je even hebt kunnen lachen!
Ha, daar is dat boontje dat om zijn loontje komt dan echt! En wie een kuil graaft voor een ander ….
Juist, Hekate. Beide spreekwoorden gaan hier op, maar met name de laatste, denk ik.
Weer een toppertje Ewald!
Dank je, Ione. Het letterlijk nemen van een spreekwoord, is vaak al voldoende voor een verhaaltje op zich.