Wacht maar. Nu is het zijn beurt. Let op. Ha! Leo komt eraan!
Zijn tred is enigszins gejaagd, maar regelmatig en vastberaden. De kloppende aderen op zijn slapen zijn gezwollen en ondanks de felle koude parelen kleine zweetdruppeltjes op zijn neus. Zijn handen houdt hij tot vuisten gebald diep in de zakken van zijn jas gestoken.
Bijna dertig jaar getrouwd en dan te horen krijgen dat ze met een ander heeft zitten zoenen. Ja, ja en daar is het bij gebleven zeker? Wacht maar, hij zal het haar eens flink inpeperen. Koekje van eigen deeg!
Bij de deur onder de bordeauxrode luifel houdt Leo abrupt halt. Even kijkt hij schichtig om zich heen. Zijn hand beeft zichtbaar wanneer hij aanbelt.
Ja!
prettig Proza.
Rob.
Dank Rob. Leuk compliment!
Vader gaat op stap!