Als kleine vlammen die aan de vitrage beginnen te likken nadat de kaars is omgevallen, zo baant de lust zich een weg naar mijn hoofd en hart als mijn zintuigen geprikkeld worden. Je bent zelf altijd de laatste die het weet. Je oren, ogen, neus en huid houden je lang in spanning gevangen. Ergens daar in de bovenkamer moeten nog een paar connecties worden gemaakt, het bewuste ik weet zelf nog niet dat het verliefd of verleid is.
Zo ook voor reeds ontgonnen neurologische banen. Ze zijn hobbelig en vol met gaten, staan vol met afleidende bewegwijzering, maar voor de waakzame chauffeur is er toch een begaanbare route van te maken. Want liefde is immer de weg naar jezelf vinden.
Recente reacties