Schrijf mee!
« »

Fictie

Rechtdoor maar weer!

25 augustus 2014 | 120w | Lijmstok | 2

Als kleine vlammen die aan de vitrage beginnen te likken nadat de kaars is omgevallen, zo baant de lust zich een weg naar mijn hoofd en hart als mijn zintuigen geprikkeld worden. Je bent zelf altijd de laatste die het weet. Je oren, ogen, neus en huid houden je lang in spanning gevangen. Ergens daar in de bovenkamer moeten nog een paar connecties worden gemaakt, het bewuste ik weet zelf nog niet dat het verliefd of verleid is.
Zo ook voor reeds ontgonnen neurologische banen. Ze zijn hobbelig en vol met gaten, staan vol met afleidende bewegwijzering, maar voor de waakzame chauffeur is er toch een begaanbare route van te maken. Want liefde is immer de weg naar jezelf vinden.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Lijmstok of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »