Zonder de waarheid van zijn klant is hij niet op zijn best. Maar na een goed gesprek weet hij welke trukendoos hij open moet trekken, kan hij zijn magie doen met de paperassen en de wetsteksten. Hij zet een koers uit om naar de juiste mazen te navigeren. Dan kan hij in de rechtszaal vlammen.
De klant wil wel praten, maar zijn beesten zijn hem belangrijker. Daarom was hij nu hier in de miezerregen in het gras aan het einde van het modderpad. Het is koud, het ruikt eigenaardig en hij staat te rillen als een rietje. De schrik van zijn leven heeft hij gekregen. Hij dacht dat hij was gaan smelten. Daarbij stond hij alleen maar in een koeienvlaai.
‘k Moest even denken. Bij de titel al.
Toch heeft je stukje me weten te boeien.
@newcomm met recht een verdraaid aardig stuk
mooi stukje