Schrijf mee!
« »

Eten & drinken, Fictie, Liefde

Ochtendritueel.

3 maart 2014 | 120w | Stefanie Roels | 9

Ik vermoed dat ik het nooit echt geweest ben: een ochtendmens. Rust is wat ik wil, zo nog even in die laatste droom vertoeven en op automatische piloot taakjes uitvoeren. Gelukkig begrijpt hij mij. Hij zegt niets als ik per ongeluk water mors of het gewoon vergeet. Geen ergerlijke kreetjes als ik weer eens te veel opschep of net te weinig. Geen geroep als ik iets te hard duw op dingen en al zeker geen gelach als ik vergeet de stekker in te steken. Nee, hij is steeds perfect tevreden met al mijn grillen. Om mij dat duidelijk te maken pruttelt hij dan ook iedere morgen zachtjes, zorgt hij voor een heerlijk bakje troost. Wat hou ik van mijn percolator!

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Stefanie Roels of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

25 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »